De drie belangrijkste verhoudingen van de mens zijn die tot God, tot de medemens en tot zichzelf. Die drie verhouding willen we bekijken in het heilig Triduüm. Vanavond de verhouding tot God.
We noemen God de Schepper. In vrijheid heeft hij alles uit het niets geschapen. We zien dat terug in de orde en de schoonheid van de natuur. De ontluikende pracht van de lente is daar een voorbeeld van. Toch blijft God bij dit alles onzichtbaar. Enerzijds vinden we dat jammer, anderzijds is het ook begrijpelijk. God is te groot om met het oog te zien, zoals we ook niet met ons oog in de zon kunnen kijken. Zijn licht is te fel.
Daarom heeft God zich geopenbaard, aan Israël en aan de aartsvaders. Dus naast het boek van de natuur waaruit we dingen kunnen leren over God, is er ook het Boek van de openbaring. Zo komt God ons tegemoet om ons voor dwalingen te behoeden. De natuurgodsdiensten hebben de natuur gekoppeld aan allerlei goden; de god van de oogst en de god van de storm, etc. In onze tijd zien we ook een soort natuurgeloof. Het behoud van biologische soorten wordt als de hoogste waarde gezien, terwijl de offers die daarvoor gebracht moeten worden vaak neerkomen bij de gewone man. Wat voor geloof is dat, waarbij de rijken zich geen zorgen hoeven maken?
De gelovige jood daarentegen heeft geleerd om de schepping te verbinden met de ene Schepper die voor alles zorg draagt. Die wel offers verlangde, maar naar ieders vermogen. Het joodse pesach is daar een voorbeeld van. Bij het verdelen van het paaslam moest rekening worden gehouden met eenieders eetlust. En in de tempel waren ook eenvoudige offers mogelijk voor de mensen die weinig hadden.
Wat Christus gedaan heeft bij het Laatste Avondmaal is onvoorstelbaar. Hij heeft zichzelf op voorhand gegeven als zoenoffer voor de mensen. Niet alleen voor de joden maar voor alle mensen. In de Eucharistie die is ingesteld, komen wij in de zuiverste verhouding tot God. Met Jezus bieden wij ons aan de Vader aan. Wij bieden hem brood en wijn aan, vruchten van de natuur, en Hij geeft ons zijn Zoon terug. Wat wij zouden kunnen bidden bij de consecratie en bij de opheffing van de H. Hostie, is: ‘Vader in de hemel, samen met Jezus bieden wij ons aan U aan.’ Het is de priester die de Mis opdraagt, maar het is de bedoeling dat heel de gemeenschap zich dankbaar richt tot God. Hét kenmerk van een juiste verhouding tot God is dankbaarheid. En dat is precies de betekenis van het woord ‘eucharistie’: dankzegging. Laten wij ons zo verhouden tot onze Schepper, die met iedereen rekening houdt. Amen.
Voorbeden:
Voor alle priesters van Gods Kerk, dat zij zich verenigen met Christus om de mensen bij God de Vader te brengen. Laat ons bidden.
Voor de politici in ons land, dat zij het menselijk welzijn en de zorg voor de natuur kunnen combineren door verstandig beleid. Laat ons bidden.
Voor de communicanten in onze parochie, dat zij door het goed vieren van de Eucharistie in juiste verhouding tot God komen en blij zijn. Laat ons bidden.
Om eerherstel voor de onverschilligheid waarmee Christus in de Eucharistie bejegend wordt, dat wij Hem altijd dankbaar tegemoet treden. Laat ons bidden.
Om roepingen tot het priesterschap in ons bisdom, opdat de Eucharistie het kloppend hart kan blijven van het Mystieke Lichaam dat wij zijn. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen. Dat zij mogen aanzitten aan het hemels Bruiloftsmaal. Laat ons bidden.
