Het is opvallend hoe belangrijk maaltijden zijn in het evangelie. De Heer Jezus ging dikwijls met mensen aan tafel. Vele tekenen heeft hij gesteld tijdens een maaltijd, bijvoorbeeld in Kana, waar Hij van water wijn maakte. En niet te vergeten het Laatste Avondmaal.
Ook in het evangelie van vandaag blijkt hoe belangrijk een maaltijd is voor het geloof. De leerlingen die Jezus hadden ontmoet, herkenden Hem pas bij het breken van het brood. En later at Hij een stuk geroosterde vis om de leerlingen ervan te overtuigen dat Hij het echt was, met zijn eigen lichaam.
Sommigen denken dat het makkelijker is om te geloven in de verrijzenis als ze Jezus ook zouden zien. Maar dat blijkt niet het geval te zijn. De mens heeft namelijk de neiging om God ver weg te laten, buiten het menselijk domein. Als God zo dichtbij komt, verzet onze natuur zich. Dat komt door de erfzonde. We verdragen zoveel goedheid en licht niet een-twee-drie. Dat is een groeiproces.
Ook bij de Alphacursus beginnen de deelnemers met een maaltijd. Dat schept een band. Wie samen eet, ervaart in gelijkheid de afhankelijkheid van de vruchten van de aarde en van menselijke arbeid. Eten is veel meer dan onze maag vullen. Het is ten diepste een verwijzing naar de hemelse maaltijd. Dan zullen wij volledig en definitief verzadigd worden. Elke aardse maaltijd gaat voorbij. De honger zal weer terugkeren. Onze behoeftigheid gaat met ons mee door het leven.
Jezus zegt: ‘De mens leeft niet van brood alleen maar van ieder woord dat komt uit de mond van God.’ En ook: ‘Mijn spijs is het de wil te doen van mijn Vader.’ Zo laat de Heer iets zien van de nieuwe mens, die aan zijn behoeftigheid voorbij gaat.
Dat wil niet zeggen we ophouden mens te zijn. De kerk leert dat wij pas volledig mens zijn in de tweeheid van lichaam en ziel. Na onze dood worden we geen engelen, die immaterieel zijn. In de geloofsbelijdenis staat: ‘Ik geloof in de verrijzenis van het lichaam.’ Dat is ons eigen lichaam. We krijgen wat heet ‘een verheerlijkt lichaam’ op het einde der tijden. Het mens-zijn gaat door, maar wordt helemaal doorstraald met Gods genade. Dan is er ook geen pijn meer, geen moeheid of verdriet. Daar is God ‘alles in allen.’
Dat wij zo gelukkig kunnen worden van een goede maaltijd in goed gezelschap is hier een voorproef van. En dat geldt a fortiori voor de Eucharistie. Laten wij deze Mis vieren met de vurigheid van de communicantjes die dit weekend voor het eerst mogen deelnemen aan de eucharistie. Amen, alleluia.
Voorbeden:
Voor de herders van de kerk, dat zij vol geloof hun dienstwerk mogen verrichten. Laat ons bidden.
Om vrede en gerechtigheid wereldwijd, heel bijzonder in het land van de Bijbel. Laat ons bidden.
Voor de communicanten in onze parochie, dat zij door de H. Geest Jezus mogen herkennen in de eucharistie. Laat ons bidden.
Om zegen over de bijeenkomsten rond de relikwie van de H. Bernadette, dat er zegen en kracht van uit mag gaan. Laat ons bidden.
In het Jaar van Hoogeloon bidden we speciaal voor de mensen daar/hier, dat zij het voedsel ontdekken dat de Heer hun geven wil. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat Gods licht over hen mag opgaan. Laat ons bidden.
