Als u dit leest ben ik op retraite. Het is de bedoeling dat priesters dat eens per jaar doen. Een week van stilte, gebed en bezinning. Daarvoor ga ik naar een vertrouwde Franse Abdij in Le Barroux. Daar is een bloeiende Benedictijnse gemeenschap met veel jonge monniken (www.barroux.org) Er kwamen op een gegeven moment zoveel roepingen dat ze elders een nieuwe stichting hebben gedaan. Het is paradoxaal dat juist een strenge levenswijze de interesse wekt van jonge mensen. En ook de mooie liturgie, afgewisseld met handenarbeid. De monniken bakken hun eigen brood, verbouwen wijn en olijven en hebben een religieus winkeltje. Zo leven ze een ‘circulair bestaan’, sober maar puur. Juist in een wereld die in een spagaat komt door een steeds grotere energiebehoefte die gepaard gaat met bezorgdheid over de natuurlijke leefomgeving, is het een verademing om te leven volgens de wijsheid van St. Benedictus: ora en labora, bid en werk. Au revoir!
Pastoor Schilder
