Een bezinnend kloosterweekend in de Abdij van Postel
In het weekend na Hemelvaartsdag mocht ik deelnemen aan een bijzonder kloosterweekend in de abdij van Postel, georganiseerd ter gelegenheid van 100 jaar Bladel. Vanaf het moment van aankomst werd duidelijk hoe de norbertijnen, levend volgens de regel van Augustinus, hun roeping waarmaken: samen één van hart en één van ziel op weg naar God. Gastenpater Benny Berrens heette ons met oprechte aandacht welkom, zoals het gastvrijheid ideaal van de orde al eeuwen voorschrijft.
Het thema van het weekend was “leren bidden”. We onderzochten wat de Bijbel ons leert over gebed en hoe je in je eigen woorden tot God kunt spreken. De voordrachten, de gesprekken in kleine groepen en het schrijven van een persoonlijk gebed brachten verdieping en ruimte voor innerlijke stilte. Het meevieren van de gebedsdiensten en de eucharistie gaf het geheel een gedragen ritme dat rust en verbondenheid bracht.
Tussen de programmaonderdelen door was er tijd om de natuur rondom de abdij te verkennen — een omgeving die als vanzelf uitnodigt tot verstilling. De stilte, de eenvoud en de schoonheid van de abdij boden een sfeer waarin je gemakkelijker tot jezelf én tot God komt. Ook de momenten van ontspanning en ontmoeting, zoals de gezamenlijke maaltijden en de bijbelquiz, zorgden voor een warme onderlinge band.
Het weekend liet mij ervaren dat bidden niet gebonden is aan vaste vormen. Het gaat om de intentie, om aandacht en om het openen van je hart. Een gedachte die mij is bijgebleven luidt: “Er is een verschil tussen in je hoofd zitten en praten met God.” Bidden is zoeken naar die levende verbinding, in vertrouwen dat wie klopt, gehoord wordt.
Als mensen zouden leven vanuit de waarden die Jezus voorleefde — liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid en mildheid — zou de wereld dichter komen bij wat God voor ons bedoeld heeft.
Ik ben dankbaar voor deze dagen van verdieping en stilte. Mijn dank gaat uit naar pastoor Schilder en alle deelnemers, met wie dit weekend een waardevolle en onvergetelijke ervaring werd.
Wilma van de Moosdijk
