Normaal preek ik met carnaval op rijm, maar dit jaar houd ik het eenvoudig. Normaal zijn er twee carnavalsvieringen in de parochie, in Hoogeloon en in Hapert. Hoogeloon heeft nu gekozen voor een bezinnend moment buiten de kerk. Dat is jammer, maar we zien het op meer plaatsen in Brabant. De band tussen kerk en carnaval is niet zo dik als sommigen dachten. Voor de Pintewippers zal ik zondag wel een carnavalspreek houden, maar de andere vieringen zijn normaal. En de preek idem dito.
We hebben weer een schitterend evangelie gehoord, over de goede boom die goede vruchten draagt en de zieke die zieke vruchten draagt. De tijd die eraan komt, de veertigdagentijd, is een ideale tijd om gezonder te worden. Van buiten zie je meestal niet of een boom ziek is. Het speelt zich van binnen af. Pas als de vruchten komen zie je het verschil.
Zo is het ook met onze ziel. Van buiten zien we weinig verschil, maar als we kijken naar de vruchten wel. Als we sterk de neiging hebben om anderen te verbeteren, dan zou dat wel eens een teken kunnen zijn dat we te weinig aan zelfreflectie doen. Dat is het verhaal van de balk en de splinter.
Wie de ander liefheeft, ook al is die onvolmaakt, draagt vrucht. We maken dan een onderscheid tussen de persoon en zijn daden. De persoon hebben we lief, al hebben we soms moeite met zijn daden.
De heilige pastoor van Ars gaf meestal lichte penitenties aan zijn biechtelingen. Desgevraagd zei hij dat hij zelf de rest deed. Dat is mooi. Dat is evangelisch. We hoeven daarvoor geen priester te zijn. Heeft u er al eens over nagedacht om tot Onze Lieve Heer te zeggen, als u innerlijk verontwaardigd bent over andermans gedrag: ‘Heer, ik wil wel iets opofferen om dat goed te maken’? Dat is liefde. Dat is naastenliefde. Dat is christelijke liefde; de een die het voor de ander opneemt i.p.v. veroordeelt. Het is waar: We hebben daar van nature niet genoeg kracht voor, maar als we een beroep doen op de goddelijke liefde, dan gaat het vuurtje in ons eigen hart harder branden.
Tenslotte nodig ik u uit om een vastentijd persoonlijk een beetje voor te bereiden. Bedenk wat dingen – niet teveel – die u minder of juist extra wilt doen. Meer geestelijke voeding lijkt me het belangrijkst. Dan komen we ook makkelijker tot goede werken. Laat het hoe dan ook een tijd van genade zijn, een tijd van genezing. Het is best lang, 40 dagen, maar we doen het samen. En ergens is het ook een voorrecht dat je mág vasten. Het is een teken van vrijheid. Amen.
Voorbede:
Voor paus Franciscus in zijn nood, om goede medische en geestelijke zorg. Laat ons bidden.
Voor de wereldlijke leiders, dat zij goede woorden spreken die vrucht dragen. Laat ons bidden.
Om zegen over de carnavalsdagen, dat gezelligheid en veiligheid het mogen winnen van losbandigheid en ongelukken. Laat ons bidden.
Voor onze communicanten, dat zij goede vruchten mogen dragen door de vriendschap met Christus. Laat ons bidden.
Voor de zieken en eenzamen in onze parochie, dat zij in hun kwetsbaarheid beschermd en gesterkt mogen worden. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat hun sterfelijkheid met onvergankelijkheid bekleed mag worden. Laat ons bidden.
