Een vrouw uit de parochie was op bedevaart gegaan naar Medugorje. Het had haar goed gedaan om bepaalde dingen los te kunnen laten en innerlijke vrede te vinden. Ze raakte er niet over uitgepraat. Ik denk dat we vroeg of laat allemaal wel dergelijke ervaringen opdoen. Iets waardoor je opgetild wordt en weer de grote lijn ziet voor je leven. De kunst is dan om het vuurtje brandend te houden. Dat lukt als je contact legt met geestverwanten. Blijf je alleen met je inspiratie, dan loop je het risico toch weer ondergedompeld te raken in het hier en nu. Daarom ben ik blij dat de parochie veel contactmomenten aanbiedt, met name op de woensdagavonden. Het zijn rijke momenten, op basis van openheid en respect. De mensen gaan altijd dankbaar naar huis. Niet zozeer door wat ik heb gezegd, maar door wat ze zelf gezegd hebben en gehoord van elkaar. En dat geldt ook voor mij.
Pastoor Schilder
