Aan de ene kant is het wonderlijk dat de apostelen een geloof hadden dat nog kleíner was dan een mosterdzaadje… Ze hadden zó lang met Jezus geleefd, gezien wat Hij allemaal kon. En toch was hun geloof nog zo klein. Aan de andere kant is het hoopvol dat ons geloof, al is het nog zo klein, kan groeien. Net als het geloof van de apostelen gegroeid is.
Christus is op zoek naar ons geloof. Niet voor zichzelf, maar voor ons. Hij wil dat wij ons vertrouwen stellen in Hem en in zijn Vader. Dat maakt ons sterker. Ik weet het, er zijn genoeg zorgen en verontschuldigingen die ons af kunnen houden van dit vertrouwen:
Je kind is weer ziek en het wordt maar niet duidelijk waar het aan ligt.
Je vader of moeder dementeert en je weet niet wat een goede oplossing is.
Op het werk moeten te weinig mensen te veel doen, waardoor er stress is.
Zul je volgend jaar nog wonen in je huis, als de lasten hoger worden?
En misschien stoort je omgeving zich aan het feit dat je naar de kerk gaat.
Broeders en zusters, de lijst is nog veel langer te maken. Al wordt hij 3 A4-tjes lang, als we ermee klaar zijn, kijkt de Heer ons aan met zijn liefdevolle ogen: ‘En Ik, had Ik mijn vragen en teleurstellingen jegens jou voorrang moeten geven op het verlossingsplan van mijn Vader? Neen, ik heb je een bewijs gegeven van mijn liefde tot het uiterste toe.’
Als de Heer in het evangelie zegt dat we alles moeten doen wat ons wordt opgedragen, dan geeft Hij daarbij zelf het voorbeeld. Christus is voor ons tot knecht geworden. Toen Hij bij de Calvarieberg was aangekomen, had hij kunnen zeggen: ‘Kruis, maak je los uit de rots en plant je in de zee’, en hij zou gehoorzaamd hebben! Net als de moerbeiboom uit het evangelie. Maar zo ging het niet. Als een knecht besteeg de Heer het kruis, vol liefde en waardigheid, om ons te hulp te komen.
Vanuit dit besef wordt begrijpelijk wat Sint Paulus schrijft: ‘Schaam u niet van onze Heer te getuigen. Schaam u evenmin voor mij, zijn gevangene. Draag uw deel in het lijden voor het evangelie.’ De Heer heeft zich niet voor ons geschaamd, al had Hij daar reden toen. Laten wij ons niet voor Hem schamen, want we hebben er geen reden toe.
Ja, laat ons bidden, net zoals Franciscus heeft gedaan en N. en N: ‘Heer, wij zijn maar gewone knechten; wij hebben alleen maar onze plicht gedaan’. Amen.
Voorbede:
Voor de herders van de Kerk, dat hun geloof en hun nederigheid aanstekelijk mogen zijn voor de mensen. Laat ons bidden.
Voor de landen waar onrecht en geweld heersen, om goede leiders die geloven in eenheid en rechtvaardigheid. Laat ons bidden.
Voor hen die geestelijk of lichamelijk lijden, dat zij zoals de profeet Habakuk mogen ervaren dat Gods hulp niet te laat komt. Laat ons bidden.
Voor onze vormelingen en hun ouders, om een geest van kracht, liefde en bezonnenheid. Laat ons bidden.
Om zegen over de Rozenkransmaand, dat wij aan de hand van Maria blijmoedig onze heilige plicht vervullen. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties en onze dierbare overledenen. Dat zij de vervulling van Gods beloften mogen ervaren. Laat ons bidden.
