Johannes zegt over de sandalen van Jezus dat hij niet waardig is ze los te maken. Hoezo niet waardig? Johannes wordt de laatste profeet van het Oude Testament genoemd. Zijn optreden in de woestijn van Judea is puur profetisch; met een kleed van kameelhaar en een leren gordel om zijn middel. Hij voorspelt in vurige bewoordingen de komst van de Messias. Johannes vertolkt innerlijk en uiterlijk de wil van God. Hij past helemaal in het plaatje van Bijbelse profeten, zoals Elia of Jeremia.
Normaal gesproken stonden profeten boven het gezag van de koning en boven het gezag van de tempel. Koningen en priesters waren bang voor de profeten, omdat die hen niet naar de mond praatten maar opriepen om Gods wil te doen. En deze Johannes, deze grote profeet – ja de grootste – voelt zich niet waardig om Jezus van zijn sandalen te ontdoen… Dat betekent niet dat Johannes een minderwaardigheidscomplex had. Integendeel, hij wist wie hij was: de stem van de Heer die riep in de woestijn. Als Johannes de sandalen van de komende niet durft aan te raken, dan belijdt hij eigenlijk: Wie komt is God zelf, Gods Zoon… Want groter dan de grootste profeet is alleen God.
Daar waar het geloof verzwakt, gebeurt precies het omgekeerde. De mens gaat zich belangrijker voelen dan God. God moet hém als het ware de sandalen uitdoen, d.w.z. doen wat hij wil. Als wij van God primair verlangen dat Hij doet wat wij willen – en wie heeft daar geen last van? – dan hebben we nog altijd bekering nodig. Daarom is Johannes de Doper voor ons een voorbeeld in de Advent. We hebben waarschijnlijk allemaal wel een rijtje van wat wij van God verlangen. Dat is menselijk. Maar hebben wij ook een rijtje van wat wij God willen geven? Dat is christelijk. Tenminste, als we Gód dat rijtje laten invullen. En wat God van ons wil leren we in de Schriften en in het onderricht van de Kerk.
‘Barmhartigheid verlang Ik, geen offers.’, zegt de Heer. Daarom was Johannes ook zo fel gebrand tegen de Farizeeën en Sadduceeën; zij brachten wel offers maar betoonden het volk geen barmhartigheid. Zij stonden tussen God en het volk in. Johannes wilde de verbinding met God herstellen. Dat zien we in optima forma terug bij Jezus, die ook opriep tot bekering. Wat is barmhartigheid? Als je Jezus je relatie met God laat herstellen. En vervolgens anderen dichter bij Jezus brengt, zoals Johannes de Doper.
‘Dank U Heer, dat U sandalen hebt gedragen, als een van ons. Ook wij zijn niet waardig ze los te maken, maar wij vertrouwen op uw barmhartigheid. Help ieder van ons om zich verder te bekeren, in deze tijd van genade. Amen.’
Voorbede:
Voor de herders van de Kerk, om de nederigheid en de kracht van Johannes de Doper bij het vervullen van hun dienstwerk. Laat ons bidden.
Voor de christelijke politici, dat zij eendrachtig opkomen voor de beschermwaardigheid van het menselijk leven. Laat ons bidden.
Voor de gezinnen in onze parochie, dat zij op voorspraak van Sint Nicolaas mogen leven in verdraagzaamheid en vrede. Laat ons bidden.
Voor hen die zich in deze eenzaam voelen, dat zij net als Johannes de Doper in de woestijn, de roepstem van God mogen horen. Laat ons bidden.
Om zegen over ons Adventsproject, dat wij de leerlingen en leerkrachten van de St. George-school een hart onder de riem kunnen steken. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen , dat hun rechtvaardigheid in eeuwigheid zal bloeien. Laat ons bidden.
