Omdat we woensdag de gedachtenis hebben gevierd van Johannes Paulus II, wil ik een voorval uit diens leven vertellen dat perfect past bij het evangelie.
Een priester uit New York ging naar Rome voor een audiëntie bij de paus. Ter voorbereiding ging hij een kerk binnen om te bidden. Op de trappen zat een bedelaar. Die kwam hem bekend voor. Na zijn gebed maakte de priester een praatje met de bedelaar. Hij herkende hem! Het was een oud-collega, die hij nog kende van het Seminarie. De bedelaar zei dat hij zijn roeping had vertrapt en verbrand.
Toen de priester eenmaal bij de paus was, kon hij zich niet inhouden. Hij vroeg aan de paus om voor de bedelaar-priester die hij ontmoet had te bidden. Wat was de reactie van de paus? ‘Kom vanavond bij mij eten en breng hem mee…’
Zogezegd zogedaan. Aanvankelijk wilde de bedelaar niet, maar na een goede scheerbeurt en wat schone kleren gingen ze toch op weg. Ze werden binnengelaten in de privé-appartementen van de paus en gingen met hem aan tafel. Het was gemoedelijk. Daarna vroeg de paus aan de priester om hem en zijn gast even alleen te laten.
Wat gebeurde er toen tussen de paus en de bedelaar? De paus vroeg aan de bedelaar of hij zijn biecht wilde horen… Die reageerde geschokt: ‘Dat kan ik niet! Ik ben geen priester meer.’ ‘Eens een priester, altijd een priester’, antwoordde de paus. ‘Maar ik ben buiten de Kerk geraakt’. ‘Ik ben de bisschop van Rome; ik kan je weer herstellen in de Kerk.’
De paus ging op zijn knieën en deed zijn belijdenis. De priester gaf geëmotioneerd de absolutie en deed toen onder tranen zijn eigen belijdenis. Als eerste pastorale opdracht kreeg hij van de paus de taak om bij de kerk waar hij had gezeten zijn diensten als priester aan te bieden, voor de bedelaars op straat. En zo geschiedde…
De Farizeeër en de tollenaar. Dat ging fout. De paus en de bedelaar. Dat ging goed. Het spoort ons aan om onze houding van veroordeling af te leggen en te kiezen voor een houding van verlossing. We oordelen zo gemakkelijk. Maar willen we ook redding voor anderen? Wat doen we daarvoor? Wie zijn eigen kwetsbaarheid durft tonen, zoals Johannes Paulus II deed, krijgt eerder toegang tot het hart van andere zondaars. Zo was Johannes Paulus. Zo ziet heiligheid eruit. Laten wij ook zo doen. H. Johannes Paulus, bid voor ons, dat wij de verlossing in ons toelaten en die ook aan anderen gunnen. Amen.
Voorbede:
Voor de herders van de Kerk, dat zij de harten van zondaars mogen raken door eenvoudige woorden en door daden van liefde. Laat ons bidden.
Om zegen over de verkiezingen in ons land, dat wij ondanks het politieke gedruis het goede van het kwade weten te onderscheiden. Laat ons bidden.
Voor onze vormelingen, die het sacrament van verzoening zullen ontvangen, dat zij in hun oprechtheid gerechtvaardigd worden. Laat ons bidden.
Uit dankbaarheid voor de zegeningen in de Rozenkransmaand en om zegen over de viering van Allerheiligen en Allerzielen. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij de krans der gerechtigheid mogen ontvangen. Laat ons bidden.
