Johannes de doper was een profeet, geen revolutionair. Hij wilde de maatschappij niet radicaal omvormen, maar wel een bekering van het hart bewerken. De mensen uit Jeruzalem, de tollenaars, de soldaten; ze mochten allemaal met hun vragen komen. Ze hoefden hun beroep niet te verlaten, maar het wel goed uitoefenen. Het sleutelwoord daarbij is: tevredenheid. Wees tevreden met wat je hebt en gun een ander wat hij heeft.
We zijn aan het begin van de Advent stilletjes een nieuw themajaar binnengegaan als parochie. Het jaar van het huwelijk is voorbij en we danken God voor de zegeningen die het gebracht heeft. Nu begint het jaar van de biecht en van Hapert. Wat Hapert betreft, zijn we een bedevaart aan het voorbereiden naar Keulen, waar St. Severinus begraven ligt. En de opening van de nieuwe kapel zal ook de nodige activiteiten met zich meebrengen. Hoe zit het met het jaar van de biecht? In januari zal ik daar meer over vertellen, maar net als ieder jaar maak ik in de Advent sowieso reclame voor de biecht, ter voorbereiding op kerstmis.
In het hoofd van veel mensen, vooral de generaties van vroeger, zit een hoop negativiteit t.a.v. de biecht. Terecht of onterecht, dat laat ik in het midden. Als de biecht ervaren wordt als een vernedering, of erger nog: als bedrog, dan is het volkomen begrijpelijk dat mensen weggevlucht zijn van de biechtstoel. Als we dit sacrament, voluit genaamd ‘het sacrament van boete en verzoening’, bekijken vanuit het geloof, dan wordt het helemaal anders. We zien hoe Christus, de Vriend van de mensen, dit sacrament na Pasen heeft ingesteld toen Hij de Apostelen de Geest schonk en over hen blies. ‘Wier zonden gij vergeeft, hun zijn ze vergeven.’ Deze gave heeft de kerk altijd bewaard.
Wie zijn wij om deze gave per definitie af te wijzen? Hebben we ons neergelegd bij onze zondigheid? Denken we dat we toch niet beter kunnen worden? Of dat zonde niet zo erg is? Iedereen doet het toch? We kunnen leren van Johannes de Doper dat het geen zin heeft om ons te verschuilen voor de Heer. Hij ziet ons. Hij kent ons. Hij wacht op ons tot we de nederigheid kunnen opbrengen om tegen Hem ‘sorry’ te zeggen. Dat gebeurt wat Jesaja zo mooi zegt: ‘Het vonnis dat op u drukte, werd door de Heer vernietigd. Hij heeft uw vijanden verjaagd.’ Wie goed biecht, wordt een blijer mens. Niet hypocriet, maar hoopvol. Ik kan een nieuw begin maken met mijn vriendschap met de Heer en met de mensen. Dat geldt zowel voor priesters als gelovigen. Niemand hoeft bang te zijn dat hij niet goed genoeg is. Wat ons ontbreekt, vult de Heer zelf aan, op sacramentele wijze. Dat is blijde boodschap, op deze dag.
Amen.
