De tweede lekenpreek van drie komt van Daisy van Gelderen, ook over Mattheüs 1, 18-24:
Wat een daadkrachtige man van Jozef, dat hij Maria voorop stelde om haar voor een negatief maatschappijbeeld te behoeden. Zo kon zij in alle rust haar leven aan haar komende zoon wijden. Toch week Jozef niet van zijn zorgtaak voor Maria en Jezus. Alleen, hij deed dit in stilte. Hij zal zich aanvankelijk afgevraagd hebben hoe de zwangerschap tot stand was gekomen, want ze waren wel samen maar nog niet op die speciale manier van man en vrouw. Jozef voelde heel veel innerlijke liefde voor Maria. Toen hij in een droom een boodschap van een engel kreeg, luisterde hij daarnaar. De boodschap was: Jozef, het is goed als je Maria tot bruid neemt. Samen krijgen jullie een zoon die ontvangen is van de heilige Geest. Dus door naar deze boodschap te luisteren was Jozef ook een gehoorzame man.
Toen Jezus geboren was heeft Jozef hem met vaderlijke hand opgevoed, samen met Maria. Door samen met Jezus en Maria door het leven te gaan, werd hij ook de vader van het gezinsleven. Wat was de beloning van God voor hem? Dat Jozef zoveel vertrouwen en liefde kreeg om deze taak te mogen doen. Dat was een hemels werk. Wat is de beloning voor ons als wij onze taak op ons nemen? Dat Hij voor ons een zorgzame en lieve Vriend op de wereld wordt.
Ook Maria week niet van haar zorgtaak voor Jezus. Ze bleek een sterke vrouw te zijn die ook naar een hemels boodschap heeft geluisterd. En zo heeft Jezus als mens ook geleerd om zijn zorgtaak voor ons op zich te nemen. Dus: sta op en verheug je. Durf net als Jozef en Maria naar de stem van God te luisteren. Ook als je dan een stapje terug moet doen. Wijk niet van de zorgtaak die God je geeft. Het geeft innerlijke rijkdom en blijdschap. Dat is toch ‘innerlijke gezondheid’? Een spreekwoord dat dit alles samenvat is: Leven doet hopen en hopen doet leven.
Daisy van Gelderen
