Vorige week stond in het teken van het lijden van Christus, tot en met zijn verrijzenis uit het graf. Deze week en heel bijzonder deze dag staat in het teken van de vruchten daarvan.
Ofschoon het lijden van Christus aangrijpend en ergens ook onbegrijpelijk is, vallen dingen op hun plek als we kijken naar de vruchten. Zoals wanneer een kindje geboren is, de pijn van het baren door de moeder vergeten wordt. Deze vergelijking heeft Christus zelf gemaakt.
Wat zijn de vruchten van de het lijden en sterven van de Heer? Het eerste woord is: vrede. Christus bracht vrede, door de verzoening op het Kruis. Hij zei tegen zijn apostelen als Hij verscheen altijd eerst: ‘Vrede zij u.’ Zij waren vol twijfel en onrust. De Heer gaf zekerheid en vrede. ‘Ik ben het, weest niet bevreesd.’
De tweede vrucht is: geloof. De leerlingen waren in hun bestaan met Christus wel geloviger geworden, maar het was nog niet sterk genoeg. Zelfs Petrus, de Rots, was aan het wankelen gebracht. Maar hij herstelde zich, als vrucht van het geloof
Petrus wijdt in de tweede lezing uit over de vrucht van het geloof: ‘Ook al hebt gij voor een korte tijd te lijden onder allerlei beproevingen, die zijn nodig om de deugdelijkheid van uw geloof te bewijzen, dat zoveel kostbaarder is dan vergankelijk goud, dat toch ook door gelouterd wordt door vuur.’
De derde vrucht van het paasmysterie is bovennatuurlijke eenheid. In de Handelingen der apostelen zijn de leerlingen op bovennatuurlijke manier één. Niet door dwang, niet door een fantasie of door management. Zij deelden het brood en loofden de Heer. En ofschoon Christus zo verguisd was geweest, stond de jonge kerk bij het hele volk in de gunst. Een vrucht van de Geest.
Als we kijken naar ons eigen leven, broeders en zusters, mogen we ons de vraag stellen: hoe reageren wij persoonlijk op onrust en twijfel in onszelf en verdeeldheid om ons heen? Het kan niet anders of wij worden daardoor gekweld. Tenzij onze geest bedorven is; dan branden we vrolijk als een fakkel die alles en iedereen verschroeit, inclusief onszelf. De raad van Petrus is beter: Wacht op het heil, wácht. Geef niet op. Het is als een oven waarin wij gebakken worden om de sterke kruiken te worden waarin God zijn barmhartigheid kan uitgieten. Heer, geef ook ons uw vrede, versterk ons geloof en maak ons een. Zoals Gij bij uw eerste leerlingen hebt gedaan. Amen, alleluia.
Voorbeden
Ter ere van paus Johannes Paulus II, die op de vooravond van Beloken Pasen is gestorven, dat zijn voorbeeld en voorspraak velen mogen brengen tot vertrouwen in de goddelijke barmhartigheid. Laat ons bidden.
Voor de vrede in de wereld, als vrucht van de verlossing door Christus, dat zij die rebelleren tegen God, tot inkeer mogen komen en instrumenten van heil worden. Laat ons bidden.
Voor hen die geestelijke of lichamelijk ernstig lijden, dat zij niet bezwijken in de beproeving, maar komen tot het zuivere goud van liefde en wijsheid. Laat ons bidden.
Uit dankbaarheid voor de vruchten van de Goede Week in ons leven en in onze parochie, dat wij één mogen zijn in het getuigen van Gods goedheid en trouw. Laat ons bidden.
Voor de intenties van onze vrienden en familieleden, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen. Dat zij zoals de Apostel Thomas de eeuwige vrede mogen binnengaan. Laat ons bidden.
